Kto choruje na chorobę dwubiegunową i dlaczego to ważne?

Kto choruje na chorobę dwubiegunową? To pytanie, które nurtuje wielu z nas, zwłaszcza gdy zastanawiamy się nad zdrowiem psychicznym bliskich. Choroba dwubiegunowa, choć często niedoceniana, ma ogromny wpływ na życie codzienne tych, którzy z nią walczą. Ale jest światełko w tunelu. W tym artykule przedstawimy nie tylko fakty i mity dotyczące tej choroby, ale również wskażemy, jak możemy wspierać osoby zmagające się z nią na co dzień. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej i stać się bardziej świadomym wsparciem dla innych.

Spis treści:

Kto choruje na chorobę dwubiegunową? Wstęp

Kto choruje na chorobę dwubiegunową: Fakty i mity

Profil osób chorujących na chorobę dwubiegunową

Czynniki ryzyka związane z chorobą dwubiegunową

Wpływ środowiska na rozwój choroby

Dlaczego ważne jest zrozumienie, kto choruje na chorobę dwubiegunową?

FAQ – Najczęściej zadawane pytania

Kto choruje na chorobę dwubiegunową? Wstęp

Choroba dwubiegunowa, nazywana również maniakalno-depresyjną, to jedno z tych zagadnień, które często pojawiają się w mediach, ale czy naprawdę rozumiemy, czym jest? Wielu z nas słyszało o niej, ale niewielu potrafi wyjaśnić, jakie ma objawy, jak wpływa na życie codzienne i jakie są jej przyczyny.

W dzisiejszych czasach, kiedy zdrowie psychiczne staje się coraz bardziej ważne w dyskusji publicznej, warto zrozumieć tę chorobę, aby móc wspierać osoby z nią zmagające się oraz budować bardziej empatyczne społeczeństwo.

Krótka definicja choroby dwubiegunowej

Choroba dwubiegunowa to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się naprzemiennymi epizodami depresji i manii. Osoby cierpiące na tę chorobę doświadczają skrajnych zmian nastroju, które mogą trwać od kilku dni do kilku miesięcy. W fazie manii pacjent czuje się euforycznie, pełen energii, często podejmuje ryzykowne decyzje i ma poczucie, że może „przenosić góry”.

Natomiast w fazie depresyjnej dominuje przygnębienie, brak energii, uczucie beznadziejności i brak zainteresowania codziennymi czynnościami. Ważne jest, aby zrozumieć, że choroba dwubiegunowa nie jest wyborem ani słabością charakteru. To poważne zaburzenie, które wymaga leczenia i wsparcia.

Dlaczego warto wiedzieć więcej na ten temat?

1. Empatia i zrozumienie: Wiedza o chorobie dwubiegunowej pozwala nam lepiej zrozumieć i wspierać osoby, które z nią walczą. To nie jest „kaprys” czy „zła chwila” – to poważne zaburzenie, które wpływa na codzienne życie wielu ludzi.
2. Zdrowie psychiczne w społeczeństwie: W erze, gdy zdrowie psychiczne jest równie ważne jak fizyczne, zrozumienie różnych zaburzeń jest kluczem do budowania zdrowszej, bardziej świadomej społeczności.
3. Rozprzestrzenianie prawdy: Istnieje wiele mitów i nieporozumień dotyczących choroby dwubiegunowej. Wiedza pozwala nam przeciwdziałać dezinformacji i promować prawdziwe, oparte na faktach informacje.
4. Wsparcie dla bliskich: Jeśli ktoś w Twoim otoczeniu zmaga się z chorobą dwubiegunową, Twoja wiedza i zrozumienie mogą być dla niego bezcennym wsparciem.
5. Samorozwój: Zrozumienie innych, ich walki i wyzwań, jest kluczem do osobistego rozwoju. Pozwala nam stać się bardziej otwartymi, tolerancyjnymi i pełnymi empatii ludźmi.

Choroba dwubiegunowa to temat otoczony wieloma mitami i nieporozumieniami. Choć często pojawia się w publicznej dyskusji, rzadko jest przedstawiana w pełnym, rzetelnym świetle. Wiedza na jej temat nie tylko pozwala nam lepiej wspierać osoby z nią walczące, ale także przyczynia się do budowania zdrowszej, bardziej świadomej społeczności.

Kto choruje na chorobę dwubiegunową: Fakty i mity

Choroba dwubiegunowa to jedno z tych zagadnień, które budzą wiele pytań i nieporozumień. Często postrzegana przez pryzmat stereotypów i półprawd, rzadko jest przedstawiana w pełnym, rzetelnym świetle. Ale kto choruje na chorobę dwubiegunową tak naprawdę? Czy istnieją konkretne grupy ryzyka? A może to zaburzenie, które może dotknąć każdego z nas? Zanim uwierzymy w kolejny mit, warto zwrócić się ku faktom.

Statystyki dotyczące choroby dwubiegunowej

1. Ogólna liczba dotkniętych: Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) około 60 milionów ludzi na świecie cierpi na chorobę dwubiegunową. To ogromna liczba, która pokazuje, jak powszechne jest to zaburzenie.
2. Płeć a choroba dwubiegunowa: Zarówno mężczyźni, jak i kobiety są narażeni na ryzyko zachorowania. Jednakże, badania wskazują, że kobiety częściej doświadczają epizodów depresyjnych, podczas gdy mężczyźni mają skłonności do epizodów maniakalnych.
3. Wiek: Chociaż choroba dwubiegunowa może rozpocząć się w każdym wieku, najczęściej objawy pojawiają się w wieku 25-30 lat.
4. Czynniki ryzyka: Genetyka odgrywa kluczową rolę. Osoby, które mają krewnego pierwszego stopnia z chorobą dwubiegunową, mają większe ryzyko zachorowania. Inne czynniki to traumatyczne wydarzenia życiowe, nadużywanie substancji czy inne choroby psychiczne.
5. Częstość epizodów: Statystyki wskazują, że osoba z chorobą dwubiegunową może doświadczyć średnio 4 epizodów w ciągu 10 lat. Jednakże, liczba ta może się różnić w zależności od indywidualnych czynników.

Rozbijanie mitów i nieporozumień dotyczących choroby dwubiegunowej jest kluczem do lepszego wsparcia dla tych, którzy z nią walczą. Wiedza ta pozwala nam stać się bardziej świadomymi i empatycznymi ludźmi, gotowymi do pomocy i zrozumienia.

Najczęstsze mity dotyczące osób chorujących

1. „To po prostu zły dzień” – Choroba dwubiegunowa to nie chwilowe przygnębienie czy zły humor. To poważne zaburzenie, które wpływa na codzienne życie osoby chorej.
2. „Osoby z chorobą dwubiegunową są nieprzewidywalne” – Chociaż choroba ta charakteryzuje się naprzemiennymi epizodami manii i depresji, nie oznacza to, że osoby chore są nieprzewidywalne czy niebezpieczne.
3. „To tylko wymówka” – Choroba dwubiegunowa to rzeczywiste, medycznie potwierdzone zaburzenie, a nie wymówka czy sposób na unikanie odpowiedzialności.
4. „Można się po prostu „wziąć za siebie” i wyzdrowieć” – Leczenie choroby dwubiegunowej często wymaga terapii, leków i wsparcia. To nie jest coś, co można „przezwyciężyć” samodzielnie.
5. „To efekt złego wychowania” – Choroba dwubiegunowa nie jest wynikiem złego wychowania czy słabego charakteru. To zaburzenie, które może dotknąć każdego, niezależnie od jego pochodzenia czy wychowania.
6. „Ludzie z chorobą dwubiegunową są geniuszami” – Chociaż niektóre badania sugerują, że osoby z chorobą dwubiegunową mogą mieć pewne zdolności kreatywne, nie oznacza to, że każdy chory to geniusz. Takie uogólnienia mogą prowadzić do błędnych przekonań i stygmatyzacji.

Choroba dwubiegunowa to temat otoczony wieloma pytaniami, niejasnościami i, niestety, mitami. W świecie pełnym informacji, łatwo jest uwierzyć w nieprawdziwe przekonania na jej temat.

Czy osoby z tą chorobą są naprawdę nieprzewidywalne? Czy to tylko wymówka czy efekt złego wychowania? A może wszyscy chorzy to geniusze? Prawda jest taka, że choroba dwubiegunowa to poważne zaburzenie, które wpływa na codzienne życie wielu ludzi. Nie jest ani wymówką, ani efektem złego wychowania. To rzeczywiste, medycznie potwierdzone zaburzenie.

Wiedza na jej temat pozwala nam stać się bardziej świadomymi i empatycznymi ludźmi, gotowymi do pomocy i zrozumienia. Warto więc oddzielić fakty od mitów i spojrzeć na tę chorobę z nowej perspektywy.

Profil osób chorujących na chorobę dwubiegunową

Choroba dwubiegunowa to jedno z tych zaburzeń, które nie wybierają – dotyka ludzi różnych płci, wieku czy pochodzenia etnicznego. Jednakże, czy istnieją pewne wzory czy tendencje, które można zauważyć w demografii osób z tym zaburzeniem? Zgłębiając ten temat, możemy lepiej zrozumieć, kto jest najbardziej narażony i jakie czynniki mogą wpływać na rozwój choroby.

Demografia: Wiek, płeć i pochodzenie etniczne

1. Wiek: Chociaż choroba dwubiegunowa może rozpocząć się w każdym wieku, najczęściej objawy pojawiają się w wieku 25-30 lat. Młodzież i osoby w wieku średnim są szczególnie narażone na pierwsze epizody, choć nie jest to regułą.
2. Płeć: Statystyki pokazują, że choroba dwubiegunowa dotyka mężczyzn i kobiet w równym stopniu. Jednakże, kobiety mogą częściej doświadczać epizodów depresyjnych, podczas gdy mężczyźni mogą być bardziej podatni na epizody maniakalne.
3. Pochodzenie etniczne: Choroba dwubiegunowa nie rozróżnia pochodzenia etnicznego. Może dotknąć każdego, niezależnie od rasy czy kultury. Jednakże, dostęp do opieki zdrowotnej, świadomość choroby i jej leczenie mogą różnić się w zależności od kulturowych i społecznych czynników.

Czynniki genetyczne i rodzinne w kontekście choroby

1. Geny: Badania naukowe wskazują, że osoby mające krewnego pierwszego stopnia (rodzica, brata, siostrę) z chorobą dwubiegunową mają większe ryzyko zachorowania. Choć genetyka odgrywa ważną rolę, nie jest jedynym czynnikiem.
2. Historia rodziny: Jeśli w rodzinie występują przypadki choroby dwubiegunowej, ryzyko zachorowania rośnie. Warto zwrócić uwagę na historię zdrowia rodziny i być świadomym potencjalnego ryzyka.
3. Interakcja genów i środowiska: Choć geny mają duży wpływ, interakcja z określonymi czynnikami środowiskowymi może „uruchomić” chorobę. Stresujące wydarzenia życiowe, traumatyczne doświadczenia czy nadużywanie substancji mogą przyspieszyć pojawienie się objawów u osób genetycznie predysponowanych.

Zrozumienie roli genetyki w chorobie dwubiegunowej pozwala na lepsze przygotowanie i świadomość ryzyka. Choć geny mają duży wpływ, to jednak nie są jedynym czynnikiem. Wiedza ta jest kluczem do lepszego zrozumienia siebie, swojej rodziny i potencjalnych wyzwań zdrowotnych, które mogą się pojawić.

Czynniki ryzyka związane z chorobą dwubiegunową

Choroba dwubiegunowa, mimo że jest szeroko badana, wciąż skrywa wiele tajemnic. Wielu z nas zastanawia się, co może przyczynić się do jej rozwoju. Czy to wyłącznie geny? A może nasze doświadczenia życiowe mają na nią wpływ? Zgłębiając czynniki ryzyka, warto przyjrzeć się bliżej roli traumatycznych wydarzeń w kontekście tej choroby.

Traumatyczne wydarzenia życiowe a ryzyko zachorowania

1. Stres jako katalizator: Badania wskazują, że intensywne i długotrwałe sytuacje stresowe mogą przyspieszyć pojawienie się objawów choroby dwubiegunowej, zwłaszcza u osób genetycznie predysponowanych.
2. Rodzaje traum: Do traumatycznych wydarzeń, które mogą wpłynąć na rozwój choroby, zaliczamy m.in. utratę bliskiej osoby, doświadczenie przemocy, wypadki czy poważne choroby.
3. Mechanizm działania: Trauma może wpływać na poziomy neuroprzekaźników w mózgu, zaburzając równowagę chemiczną i prowadząc do epizodów depresyjnych lub maniakalnych.
4. Wsparcie jako klucz: Osoby, które doświadczyły traumatycznych wydarzeń i mają wsparcie rodziny czy terapeuty, radzą sobie lepiej i mają niższe ryzyko rozwoju choroby. Wsparcie emocjonalne jest kluczem do zdrowia psychicznego.
5. Znaczenie wczesnej interwencji: Im wcześniej zostanie zidentyfikowany wpływ traumy na zdrowie psychiczne, tym większa szansa na skuteczne leczenie i uniknięcie poważniejszych konsekwencji.

Choroba dwubiegunowa, choć złożona, często wiąże się z doświadczeniami życiowymi. Traumatyczne wydarzenia, takie jak utrata bliskiej osoby czy doznanie przemocy, mogą działać jako katalizatory, przyspieszając pojawienie się objawów, zwłaszcza u osób z genetycznymi predyspozycjami. Kluczem jest zrozumienie, że nasze doświadczenia życiowe mają realny wpływ na nasze zdrowie psychiczne. Wsparcie społeczne i wczesna interwencja są niezbędne, aby pomóc osobom narażonym na ryzyko, dając im narzędzia do radzenia sobie i prowadzenia pełniejszego życia.

Wpływ innych schorzeń i zaburzeń na rozwój choroby

Choroba dwubiegunowa jest zaburzeniem, której przyczyny są wielowymiarowe. Choć genetyka i traumatyczne wydarzenia życiowe odgrywają ważną rolę, istnieją również inne czynniki, które mogą wpłynąć na rozwój tej choroby. Wśród nich warto zwrócić uwagę na inne schorzenia i zaburzenia, które mogą być kluczem do zrozumienia, dlaczego niektórzy ludzie rozwijają chorobę dwubiegunową.

• Choroby tarczycy: Zaburzenia funkcjonowania tarczycy, zwłaszcza niedoczynność, mogą nasilać objawy depresji, co może być mylące w kontekście diagnozy choroby dwubiegunowej.
• Zaburzenia lękowe: Osoby z zaburzeniami lękowymi są bardziej narażone na rozwój choroby dwubiegunowej. Lęk i depresja często idą w parze, co może komplikować diagnozę.
• Zaburzenia odżywiania: Anoreksja czy bulimia mogą być powiązane z epizodami depresyjnymi, co z kolei może prowadzić do rozwoju choroby dwubiegunowej.
• Nadużywanie substancji: Alkohol i narkotyki mogą wywoływać objawy podobne do epizodów maniakalnych lub depresyjnych, co może maskować prawdziwą chorobę.
• Zaburzenia snu: Problemy ze snem, takie jak bezsenność, mogą nasilać objawy choroby dwubiegunowej i wpływać na jej przebieg.

Choroba dwubiegunowa, choć skomplikowana, nie rozwija się w próżni. Inne schorzenia, takie jak zaburzenia tarczycy czy lękowe, mogą wpływać na jej przebieg, często komplikując diagnozę. Dodatkowo, problemy takie jak nadużywanie substancji czy zaburzenia snu mogą maskować lub nasilać objawy. Kluczem jest holistyczne podejście do pacjenta, uwzględniające całość jego zdrowia. Tylko wtedy możemy skutecznie diagnozować, leczyć i wspierać osoby zmagające się z chorobą dwubiegunową, mając pełny obraz ich sytuacji zdrowotnej.

Wpływ środowiska na rozwój choroby

Chociaż genetyka odgrywa kluczową rolę w rozwoju choroby dwubiegunowej, nie można lekceważyć wpływu środowiska i kultury. Nasze otoczenie, doświadczenia życiowe i kulturowe wartości mają ogromny wpływ na nasze zdrowie psychiczne. W jaki sposób nasze środowisko i kultura wpływają na rozwój i przebieg choroby dwubiegunowej?

Środowiskowe czynniki stresu a choroba dwubiegunowa

• Codzienne napięcia: Codzienne wyzwania, takie jak problemy w pracy, konflikty rodzinne czy finansowe trudności, mogą nasilać objawy choroby dwubiegunowej. Długotrwały stres może prowadzić do epizodów depresyjnych lub maniakalnych.
• Traumatyczne doświadczenia: Wydarzenia takie jak wypadki, przemoc czy katastrofy naturalne mogą wywołać epizody choroby dwubiegunowej, zwłaszcza u osób genetycznie predysponowanych.
• Kulturowe oczekiwania: W niektórych kulturach wyrażanie emocji czy poszukiwanie pomocy psychologicznej może być stygmatyzowane. To może prowadzić do ukrywania objawów i opóźnienia diagnozy.
• Miejsce zamieszkania: Badania sugerują, że osoby mieszkające w dużych miastach mogą być bardziej narażone na rozwój choroby dwubiegunowej z powodu zwiększonego stresu i izolacji.
• Wsparcie społeczne: Brak wsparcia społecznego, samotność czy izolacja mogą nasilać objawy choroby dwubiegunowej. Wspólnoty i sieci wsparcia odgrywają kluczową rolę w zarządzaniu chorobą.

Środowisko i kultura, w których żyjemy, mają niezaprzeczalny wpływ na nasze zdrowie psychiczne i mogą odgrywać kluczową rolę w rozwoju choroby dwubiegunowej. Stres codziennego życia, traumatyczne doświadczenia oraz presja kulturowych oczekiwań mogą prowadzić do nasilenia objawów i epizodów chorobowych. Miejsce zamieszkania oraz dostępność wsparcia społecznego również są istotne, wpływając na naszą zdolność do radzenia sobie z wyzwaniami zdrowotnymi. Zrozumienie tych złożonych relacji jest kluczowe dla rozwoju efektywnych strategii wsparcia i leczenia osób zmagających się z chorobą dwubiegunową, uwzględniając pełen obraz ich doświadczeń i potrzeb.

Dlaczego ważne jest zrozumienie, kto choruje na chorobę dwubiegunową?

Choroba dwubiegunowa jest jednym z najbardziej niezrozumiałych zaburzeń psychicznych. Jej objawy, choć zróżnicowane, wpływają na życie pacjentów w sposób głęboki i często nieprzewidywalny. Zrozumienie, kto jest narażony na zachorowanie, to nie tylko kwestia medyczna, ale także społeczna. Pozwala to na wczesne wykrywanie objawów, skuteczniejsze leczenie i zapobieganie poważnym komplikacjom.

Znaczenie wsparcia społecznego dla osób zagrożonych

Wsparcie społeczne odgrywa kluczową rolę w życiu każdego człowieka, ale dla osób zagrożonych chorobą dwubiegunową jest wręcz niezbędne. Osoby zmagające się z tym zaburzeniem często czują się niezrozumiane, izolują się od społeczeństwa i tracą kontakt z rzeczywistością. Wsparcie rodziny, przyjaciół i specjalistów może pomóc im wrócić na właściwe tory, zrozumieć swoją chorobę i nauczyć się z nią żyć.

Jednak wsparcie społeczne to nie tylko pomoc w trudnych chwilach. To także edukacja społeczeństwa na temat choroby dwubiegunowej, walka ze stygmatyzacją i promowanie zdrowia psychicznego. Dzięki temu osoby zagrożone mogą liczyć na zrozumienie, akceptację i pomoc w codziennym życiu.

Wspierając osoby zagrożone chorobą dwubiegunową, nie tylko pomagamy im w walce z chorobą, ale także budujemy społeczeństwo bardziej świadome, empatyczne i otwarte na potrzeby innych. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, kto choruje na chorobę dwubiegunową i jak możemy im pomóc.

Jak świadomość społeczna wpływa na jakość życia chorych

Świadomość społeczna na temat choroby dwubiegunowej ma bezpośredni wpływ na jakość życia osób z tym zaburzeniem. Kiedy społeczeństwo jest dobrze poinformowane, osoby chore czują się bardziej akceptowane i zrozumiane. Mogą liczyć na wsparcie, zamiast stygmatyzacji i uprzedzeń.

Nieświadomość i brak zrozumienia prowadzą do fałszywych przekonań. Osoby chore mogą być niesprawiedliwie oceniane jako niestabilne emocjonalnie, nieprzewidywalne czy nawet niebezpieczne. Taka postawa społeczna może prowadzić do izolacji, samotności i poczucia odrzucenia wśród chorych.

Z drugiej strony, kiedy społeczeństwo jest świadome i empatyczne, osoby z chorobą dwubiegunową mają większe szanse na pełne i satysfakcjonujące życie. Mogą liczyć na wsparcie w miejscu pracy, wśród rodziny i przyjaciół. Mogą też liczyć na dostęp do odpowiedniego leczenia, wsparcia i pomocy psychologicznej.

W związku z tym, promowanie świadomości na temat choroby dwubiegunowej jest nie tylko kwestią zdrowia publicznego, ale także społecznej odpowiedzialności. Wiedza i zrozumienie mogą przynieść realne korzyści dla tych, którzy zmagają się z chorobą, a także dla społeczeństwa jako całości.

Od Autora

Zbliżamy się do końca naszej wspólnej podróży przez zawiłości choroby dwubiegunowej. Dziękuję Wam, Drodzy Czytelnicy, za to, że towarzyszyliście mi w tej ważnej rozmowie. Mam nadzieję, że dzięki temu artykułowi zyskaliście lepsze zrozumienie tego, jak ważne jest wsparcie i świadomość społeczna dla osób zmagających się z tym zaburzeniem.

Chciałabym podkreślić, że nikt z nas nie jest sam w swoich problemach. Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia, rozmowy czy po prostu zrozumienia, nasza poradnia psychologiczna jest dla Ciebie otwarta. Jesteśmy tu, aby pomóc, słuchać i wspierać w trudnych chwilach. Pamiętaj, że prośba o pomoc to nie oznaka słabości, ale odwagi i troski o siebie.

Z serdecznymi pozdrowieniami,

📗 – Artykuł Monika Chrapińska-Krupa

👉 Jeżeli potrzebujesz pomocy, wsparcia psychologicznego placówki naszych poradni znajdują się w:

• Warszawie, Zobacz: Psycholog Warszawa
• Wołominie, Zobacz: Psycholog Wołomin

Wpis blogowy nie jest artykułem naukowym. Ma jedynie charakter informacyjny i nie zastąpi konsultacji ze specjalistą.

Źródła:

• https://www.nimh.nih.gov/
• https://www.mayoclinic.org/
• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/

FAQ – Najczęściej zadawane pytania

1. Czym dokładnie jest choroba dwubiegunowa? Choroba dwubiegunowa to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się naprzemiennymi epizodami depresji i manii lub hipomanii. Osoby cierpiące na to zaburzenie doświadczają skrajnych wahań nastroju.
2. Czy choroba dwubiegunowa jest dziedziczna? Istnieją dowody wskazujące na genetyczne predyspozycje do rozwoju choroby dwubiegunowej, ale nie jest to jedyny czynnik ryzyka. Środowisko i doświadczenia życiowe również odgrywają rolę.
3. Jakie są główne objawy choroby dwubiegunowej? Objawy mogą różnić się w zależności od osoby, ale obejmują skrajne wahania nastroju – od głębokiej depresji do intensywnej manii. Mogą wystąpić również problemy ze snem, koncentracją i zachowaniem impulsywnym.
4. Czy choroba dwubiegunowa jest uleczalna? Chociaż nie ma „lekarstwa” na chorobę dwubiegunową, istnieją skuteczne metody leczenia, które pomagają kontrolować objawy i poprawiają jakość życia pacjentów.
5. Jakie są główne czynniki ryzyka związane z chorobą dwubiegunową? Czynniki ryzyka obejmują genetykę, traumatyczne doświadczenia życiowe, inne zaburzenia psychiczne oraz pewne leki i choroby.
6. Czy osoby z chorobą dwubiegunową mogą prowadzić „normalne” życie? Tak, z odpowiednim leczeniem i wsparciem, wiele osób z chorobą dwubiegunową prowadzi pełne i satysfakcjonujące życie.
7. Gdzie można szukać pomocy, jeśli podejrzewam, że ja lub ktoś bliski może mieć chorobę dwubiegunową? Jeśli masz obawy dotyczące swojego zdrowia psychicznego lub zdrowia kogoś bliskiego, warto skonsultować się z lekarzem specjalistą, psychologiem lub innym specjalistą ds. zdrowia psychicznego. Nasza poradnia psychologiczna jest również dostępna dla tych, którzy potrzebują wsparcia i porady.